In 1951 was aanvankelijk voorzien in de bouw van 16 woonkernen in Oostelijk Flevoland. Lelystad was bedoeld als centrum voor de IJsselmeerpolders. Dronten was gepland als regionaal centrum voor Oostelijk Flevoland. Daaromheen zouden veertien kleine dorpen moeten verrijzen. Processen van schaalvergroting en groeiende mobiliteit deden in latere plannen de meeste van deze dorpen weer van de tekentafel verdwijnen. Uiteindelijk bleven de kernen Lelystad, Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen over, waarvan Dronten als eerste gerealiseerd zou worden.

In 1960 werd daadwerkelijk met de bouw begonnen en in 1962 werden de eerste woningen opgeleverd. De daaropvolgende groei van het aantal inwoners bracht ook een groei van het ambtelijk apparaat en toename van de uitgaven van het openbaar lichaam met zich mee. Het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (ZIJP) stond in Oostelijk Flevoland voor een moeilijke opgave. Vrijwel vanuit het niets diende er een ambtelijk apparaat opgebouwd te worden dat de gemeente Dronten in wording kon besturen. Het openbaar lichaam zou Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen samen moeten voorbereiden op de instelling van een eigen gemeente, die zou ontstaan nog voordat Lelystad zover zou zijn. Dit betekende dat er enkele jaren op twee plaatsen tegelijk gewerkt zou worden en dat vervolgens het ambtelijk apparaat van het openbaar lichaam zou moeten worden opgesplitst in een deel dat zou "achterblijven" bij de nieuwe gemeente en een deel dat zou "verhuizen" naar Lelystad.
De ontwikkeling van Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen was een gezamenlijke taak van het Rijk, vertegenwoordigd door de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders (RIJP) en het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (ZIJP). De directeur/landdrost diende zorg te dragen voor een goede coördinatie tussen het rijksbeleid en dat van het openbaar lichaam.

De RIJP ging er in Dronten toe over om grond en gebouwen al voor de komst van de gemeente over te dragen aan het openbaar lichaam, dat op deze wijze geleidelijk een dienst publieke werken kon opbouwen. Om het probleem van langdurige onderhandelingen met Rijk (dienst der Domeinen) te omzeilen werd niet het eigendom van het rijksbezit overgedragen, maar het beheer en onderhoud. De onderhandelingen over de eigendomsoverdracht konden dan achteraf gevoerd worden. De ontwikkeling van de polders werd gezien als een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de RIJP en het openbaar lichaam, waarbinnen de taken duidelijk verdeeld waren. De ruimtelijke ordening van het gebied, dat wil zeggen onder andere het ontwerpen en bouwen van de woonkernen, was een taak van de RIJP.