Zoals in de wet voorgeschreven werd in januari 1956 een commissie van advies ingesteld. De drie leden van deze commissie werden benoemd door de minister van Binnenlandse Zaken. De bevoegdheid van de commissie was in het begin vrij beperkt. De landdrost was alleen verplicht advies aan de commissie te vragen over de vaststelling van de jaarlijkse begroting, de voorlopige vaststelling van de rekening en over de vaststelling van straf- en belastingverordeningen. Gezien de snelle groei van de bevolking (inmiddels 512 inwoners) werden de leden benoemd voor slechts twee jaar. In 1960 werd de bestaande commissie uitgebreid met twee leden, omdat de omvang van de bevolking inmiddels was gestegen tot 805 inwoners.

In 1962 werden er vijf leden benoemd en verhuisde de zetel van het openbaar lichaam naar Dronten, dat inmiddels in aanbouw was. Vervolgens werd op aanraden van de landdrost in 1964 een uitbreiding van de commissie naar zeven leden doorgevoerd, die nu allen uit de polder zelf afkomstig waren. De landdrost ontraadde tegenover de minister van Binnenlandse Zaken het houden van verkiezingen. De bevolkingsomvang was toen gestegen tot boven de 2500 inwoners, maar de samenstelling van deze bevolking was volgens hem daarvoor nog te eenzijdig. De minister was het hiermee eens en stemde toe. Opnieuw werden de zeven leden van de commissie van advies benoemd. De eerste verkiezingen voor de commissie van advies werden aan het einde van 1965 georganiseerd. Het gebied van het openbaar lichaam telde inmiddels 7000 inwoners. In 1967 besloot de minister van Binnenlandse Zaken op advies van de landdrost dat er een volgende stap in de voorbereiding van een zelfstandige gemeente genomen moest worden.

In januari 1968 liep de zittingstermijn van de commissie van advies af, als gevolg waarvan eind 1967 opnieuw verkiezingen moesten worden gehouden. Het bestaan van de commissie van advies hield op. Vanaf dat moment werden de commissies van advies gesplitst in twee gebieden, namelijk in het gebied Dronten en het gebied Lelystad. Lelystad kreeg een aparte commissie van advies. Voor het gebied Dronten werd er een adviesraad gekozen, die vervolgens uit zijn midden een dagelijks adviescollege zou kiezen. De bevoegdheid van de adviesraad werd aanzienlijk uitgebreid. De landdrost diende in het vervolg de adviesraad te horen bij het uitoefenen van de taak van een normale gemeenteraad. Tevens diende de landdrost het dagelijks adviescollege te horen in alle gevallen waarin hij de taken van een college van burgemeester en wethouders uitvoerde. De situatie in een gemeente werd hiermee meer benaderd, maar beslissingsbevoegdheid werd aan deze organen nog niet verleend.

De leden van het dagelijks adviescollege vergaderden wekelijks met de landdrost en oefenden een functie uit die in veel opzichten vergelijkbaar was met die van wethouder. Een wezenlijk punt van verschil bleef echter dat de leden geen beslissingsbevoegdheid hadden en dat zij de landdrost formeel gezien slechts konden adviseren.
In 1969 werden opnieuw verkiezingen georganiseerd. Ditmaal konden er vijftien leden voor de adviesraad gekozen worden. De voornaamste taak van de adviesraad zou bestaan uit het geven van advies bij de voorbereiding van de nieuwe gemeente.